ผอ.วีรศักดิ์ มีความเห็นว่า โครงการใดๆ ก็แล้วแต่เหมือนไฟไหม้ฟาง มาแล้วก็ไป ไม่มีทางก่อให้เกิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนได้ ตราบใดที่ยังเข้าไม่ถึง "ใจครู" หากครูมีจิตสำนึก การออกแบบการเรียนการสอนให้นักเรียนเป็นอย่างไรนั้น ครูทำได้อยู่แล้ว ท่านบอกว่ากว่าสองปีที่ท่านมาทำงานที่โรงเรียนนี้ เพื่อนครูกว่าครึ่งหนึ่งในโรงเรียนเริ่มเข้าใจ และเปลี่ยนแปลงจากภายในจริงๆ หนึ่งในกระบวนคิดของท่านน่าสนใจยิ่ง ....
....หากครูระลึกแบบนี้ว่า เงินเดือนที่ครูรับในแต่ละเดือนนั้น เป็นเงินของแผ่นดิน เป็นเงินที่ได้สั่งสมสืบทอดมาตั้งแต่อดีตกาล พระมหากษัตริย์ทุกพระองค์ต้องสละชีวิตเลือดเนื้อ ต่อสู้ดินรน จนได้ผืนแผ่นดินไทยให้เราอยู่กินดีมีสุขทุกวันนี้ เมื่อเรามีแผ่นดิน คนไทยทุกคนก็ช่วยกันทำมาหากิน หล่อเลี้ยงประเทศนี้ รายได้ที่มีก็เก็บเป็นภาษีมารวมกัน เมื่อมีเงินแล้วก็เอาเงินไปแปลง ไปสร้าง ไปจ้างคนมาทำอะไรๆ เพื่อส่วนรวม เพื่อประเทศ เพื่อให้แผ่นนี้มีอยู่ยืนยาว เป็นมรดกที่ทรงคุณค่าให้ลูกหลาน เหลน ลือ ลืบ ลืด ต่อไป ดังนั้นเงินเดือนของครู จึงเป็น "ค่าจ้าง" จาก "พระเจ้าแผ่นดิน" ใครก็ตามที่รับเงินนี้แล้ว ควรที่จะทำงานให้ "คุ้มค่า" เต็มตามศักยภาพ สติปัญญา ให้สมกับการเป็น "ข้าของแผ่นดิน"...
แม้จะฟังเพียงครั้งเดียว แต่ผม "จับความ" ได้แม่นยำไม่พลาดแน่ เพราะผมประทับใจกับกระบวนวิธีสร้างจิตสำนึกของท่านจริงๆ
โดยสรุป ท่าน ผอ.สุรศักดิ์ แน่วแน่และมั่นคงในการพัฒนาครูของท่าน นับเป็นเอกลักษณ์สำคัญของโรงเรียนแห่งนี้ ผมเองแม้จะไม่มีความสามารถมากนัก แต่จะใช้ทุกวิธีที่สามารถทำได้ ร่วมกับท่านเพื่อสร้างกระบวนการเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงให้เกิดขึ้นในโรงเรียนเทศบาลบ้านค้อให้จงได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น