วันอาทิตย์ที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2557

PLC มหาสารคาม ประจำปี ๒๕๕๗ (๔)_ ฮักนะเชียงยืน ปี ๒๕๕๗

ผม AAR กับตนเองว่า ๓ ปีที่ผ่านมา ที่ได้ผันชีวิตมาพยายามเป็น "นักการศึกษา" อะไรบ้างที่สำเร็จหรือที่ทำได้ หรือ "ใช่สิ่งที่ใจตนเองว่าถนัดและมีความสุข"  ในมิติของการเปลี่ยแปลงในตนเอง ผมไม่มีข้อสงสัย นอกจากจะภูมิใจและเห็นคุณค่าของการมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหาการศึกษาแล้ว ใจผมยังเกิด "อิทธิบาท" ครบทั้ง "๔" ประการในการทำงานที่ผ่านมา

แต่พอหันมามองหาความสำเร็จที่แท้จริงสำหรับสังคม คือ Learning Outcome ที่เกิดกับผู้เรียน คงต้องใช้ความเพียรอีกมากเพื่อให้เกิดผลกระทบในพื้นที่ วิธีการคือ ต้องขยายแนวปฏิบัติที่ดีของครูเพ็ญศรี ใจกล้า ครูเพ็ญศรี กานุมาร และครูศิริลักษณ์ ชมพูคำ ให้ครูเพื่อศิษย์ของเรา นำเอาประสบการณ์ของครูบีพีไปทำ ไปใช้ แล้วนำผลที่ได้มาแลกเปลี่ยนกันในเวทีประจำปีต่อๆ ไป

ประสบการณ์แรกที่นำมาแบ่งปันในเวที PLC มหาสารคาม ปี ๒๕๕๗ คือ การจัดการเรียนรู้บนฐานปัญหาชุมชน ของกลุ่มคนที่เรียกตัวเองว่า "ฮักนะเชียงยืน" ผลงานของพวกเขาได้รับการเผยแพร่ทางสถานีโทรทัศน์ ช่อง ๓ และ ทีวีไทย (TPBS) ท่านสามารถคลิกดูฉบับเต็มตามลิงค์ ผม "ดูด" วีดีโอมา แล้วตัดต่อให้สั้นลง (เป็นประสงค์เจตนาเพื่อการศึกษา ขอท่านเจ้าของไว้ตรงนี้ด้วยครับ) 




ครูเพ็ญศรี เปิดวีดีโอคลิปฉบับบเต็ม แล้วตั้งคำถามกับเพื่อนครูว่า "เห็นอะไร" ได้คำตอบดังนี้ครับ


  • เห็นความมุ่งมั่น
  • เห็นปัญหา
  • เห็นความคิดของเด็กๆ ที่ไม่เพียงแค่คิดทำ ่แต่คิดที่จะสื่อสารผ่านละคร
  • เห็นว่าละครทำให้สามารถสื่อสารผ่านไปยังชาวบ้านได้
  • เห็นกระบวนการเรียนรู้ของเด็กๆ
  • เห็น Learning Outcome คือ ทักษะในศตวรรษที่ ๒๑ ในเด็ก
  • เห็นการมีส่วนร่วม ทุกคน ทุกส่วน (LLEN)
  • เห็นช่องทางการเผยแพร่
  • เห็นผลกระทบต่อชุมชน
  • เห็นความสำคัญว่าเราทำได้
  • เห็นความรู้ที่เราไม่ต้องสอน เขา(เด็ก)เรียนรู้เอง การเรียนรู้บนฐานชีวิต
  • เด็กมีทักษะการเรียนรู้เชิงประบวนการ ทำ BAR, DAR, AAR ได้ กิจกรรม "เพื่อนบอกเพื่อน" "พี่บอกน้อง" นักเรียนทำกันเอง
  • ฯลฯ 
ผมประเมินว่า เราประสบผลสำเร็จในการทำให้ครูเพื่อศิษย์มั่นใจว่าเรามาถูกทาง ผลงานของครูเพ็ญศรีและครูสุกัญญาจากเชียงยืน ได้ประจักษ์ชัดผ่านนักเรียน "ฮักนะเชียงยืน" แล้วว่า การพัฒนานักเรียนด้วยการจัดการเรียนรู้ผ่านโครงงาน/ปัญหาที่ทำมาอย่างต่อเนื่องนั้น ว่า นักเรียนมีพัฒนาการด้านทักษะในศตวรรษที่ ๒๑ อย่างเห็นได้ชัด และเห็น "ความสุข ความสนุก" ในการเรียนของพวกเขา




ในฐานะ "นักเรียนรู้" ที่ได้รู้-เห็น พัฒนาการและผลงานของกลุ่มฮักนะเชียงยืน ผมคิดว่า
ปัจจัยของความสำเร็จอยู่ที่
  • ครูเพ็ญศรี ใจกล้า ที่ "กล้าเปลี่ยนแปลง" กล้าเปลี่ยนแนวคิดและแนวทางในการจัดการเรียนการสอน อ่านได้ ที่นี่ครับ 
  • ครูสุกัญญา มะลิวัลย์ ที่เชี่ยวชาญ "จิตวิทยา" และนำ "จิตตปัญญาศึกษา" มาใช้กับนักเรียนอย่างจริงๆ จัง 
  • นักเรียนแกนนำ "แสน" อ่านผลงานเขาที่นี่ครับ 
  • โครงการพัฒนาพวกเขาอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่ "LLEN" "ปลูกใจ รักษ์โลก"  "PLC มหาสารคาม" ฯลฯ
เงื่อนไขของความสำเร็จ น่าจะมี ๓ ประการ ได้แก่
  • ความต่อเนื่อง ที่เกิดจากครูเพ็ญศรีและครูสุกัญญา  และการสนับสนุนจากรอง ผอ.สมบัติ และ รอง ผอ.ธีระพงษ์ 
  • ความสามารถของ "แสน" และเพื่อนที่สามารถเป็น "กระบวนกร" นำการเรียนรู้มาสู่น้องๆ รุ่นต่อมา
  • ผมว่า Social Network ในที่นี้คือ Facebook และบล็อคชุมชนเรียนรู้ออนไลน์ คือ gotoknow.org เป็นอีกปัจจัยที่ทำให้ไหลลื่นสำหรับนักเรียนรู้ ...

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น