ผ่านมาหนึ่งปี เรามี ครูบีพี (Best Practice: BP) ๓ ท่าน มาแบ่งปันประสบการณ์ให้กับผู้อื่น (ในฐานะวิทยากรร่วมแลกเปลี่ยน) ได้แก่ ครูเพ็ญศรี ใจกล้า จากโรงเรียนเชียงยืนพิทยาคม ครูศิริลักษณ์ ชมพูคำ จากโรงเรียนบ้านหินลาด และครูเพ็ญศรี กานุมาร จากโรงเรียนนาสีนวนประชาสรรพ์ รายละเอียด PB ของทั้ง ๓ ท่าน ส่วนหนึ่งผมได้เขียนถึงบ้างแล้วในบันทึกในสมุดเล่มนี้ต่อไปครับ
รูปแบบ - เรียนรูปแบบ - ไร้รูปแบบ - ริเริ่มรูปแบบ
เราช่วยกันสรุป "ความเข้าใจ" ในสิ่งที่ต่างคนต่างทำด้วยตนเอง ในการจัดการเรียนการสอนของเด็กผ่านโครงงานหรือผ่านปัญหา (PBL) ว่า สิ่งที่เราทำอยู่ในระดับใด "เข้าถึง" "คุณค่า" และ "ความหมาย" ของสิ่งนั้นๆ หรือไม่ สามารถแยกเป็น ๔ ระดับได้แก่
- ขั้นใช้รูปแบบ หมายถึง การใช้ "หลักปฏิบัติ" หรือ "แนวปฏิบัติ" ที่เคยมีมา อาเป็นทฤษฎี กิจกรรม ฯลฯ
- ขั้นเรียนรูปแบบ ระหว่างที่นำ "รูปแบบ" นั้นมาใช้ เราก็สังเกต ศึกษา วัดผล ประเมินผลบนพื้นฐานของบริบทและเป้าประสงค์ของตนเอง ทำให้เกิดความรู้ "เข้าใจ" และ "เข้าถึง" ในวิธีการ "พัฒนา" นักเรียนด้วยรูปแบบนั้นๆ
- ขั้นไร้รูปแบบ คือ สถาวะที่เราเกิดองค์ความรู้และทักษะในการออกแบบในตนเองเพียงพอ สามารถปรับใช้รูปแบบเดิมต่างๆ หรือออกแบบกิจกรรมการเรียนการสอนให้เข้ากับสถานการณ์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ บรรลุเป้าหมายได้ทั้งผู้เรียนและผู้อำนวยการเรียน ฯลฯ
- ขั้นริเริ่มรูปแบบ คือ ขั้นสังเคราะห์ประสบการณ์ฝังลึก (Tacit Knoledge) ในตนเอง ออกมาเป็น "หลักปฏิบัติ" หรือ "แนวปฏิบัติ" อาจเป็นในลักษณะของแบบจำลอง คู่มือ ผลงานวิชาการ ฯลฯ ซึ่งเพื่อนครูสามารถนำ "รูปแบบ" นี้ไปทดลองใช้ได้
บันทึกต่อไป มาว่ากันเรื่องสเปคครูไทย ที่ผมได้เรียนรู้ใหม่จากเพื่อนครูครับ...
ดูรูปทั้งหมดได้ที่นี่ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น